Rudi Carrell, de grootste internationale showmaster, maar enorm eigenwijs

Rudi Carrell (1934-2006) behoorde tot de grote sterren van de Duitse televisiegeschiedenis. Hij kreeg er de prestigieuze Goldene Kamera voor zijn hele oeuvre, de belangrijkste televisieonderscheiding. Bij de feestelijke ceremonie was hij helaas nauwelijks in staat een woord uit te brengen, longkanker had zijn stembanden aangetast. Toch wilde hij zijn publiek bedanken. Hij deed dat op zijn eigen manier. ‘Bij de Oscaruitreiking bedanken de winnaars hun vader, hun moeder, hun opa, hun oma en de producer. Ik bedankte de ziektekostenverzekering, het ziekenhuis en de Duitse farmaceutische industrie voor het feit dat ik die avond de prijs in ontvangst kon nemen.’

Talent

Rudolf Wijbrand Kesselaar was de zoon van kleinkunstenaar André Carrell. Toen hij een keer voor zijn vader moest invallen, deed hij dat onder de naam Rudi Carrell, een eerbetoon aan de man die hem de kneepjes van het vak leerde. Hoewel hij hem soms te sentimenteel vond, begreep Rudi later ‘dat de lach en een traan vlak bij elkaar liggen, ik ben er nu van overtuigd dat mijn vader gelijk had. Alles draait om gevoelens’. Zijn grappen en grollen liet Rudi los op moeder Kesselaar die, zo ontdekte hij later, ook een ongelooflijk komisch talent bezat.

Longkanker

Rudi was een verstokt kettingroker en schikte zich zonder protest in zijn lot toen begin 2005 terminale longkanker bij hem werd geconstateerd. ‘Ik had al een tijdje een vermoeden. Kijk naar het leven dat ik heb geleefd. Ik heb als een krankzinnige gewerkt, zestig sigaretten per dag gerookt. Liters bier gedronken, het aandeel van Heineken zal wel kelderen na mijn dood. Soms vijf dagen voor een show niks gegeten. Het interesseerde me niet. Dus gezond heb ik nooit geleefd. Dan ga je langzaamaan denken: nou Carrell, die straf komt wel. En die kwam inderdaad.’

Boek

Bijna tien jaar na zijn overlijden schreef zijn dochter Caroline Kesselaar het boek Die van Carrell. Een autobiografische reis, op zoek naar een beter begrip voor haar vader, die zo anders was dan de vaders van haar klasgenootjes. Die gescheiden was en in Duitsland woonde en werkte en daardoor zijn meisjes, Caroline en haar vier jaar oudere zus Annemieke, zo weinig zag. ‘Je kunt onze relatie niet warm noemen. Maar wel liefdevol. Hij heeft zijn best gedaan.’

Door: Marjolein Westerterp | Beeld: ANP

Lees het hele verhaal in Story. Editie 7 ligt nu in de winkel of lees het artikel via Magazine.nl

Wil je op de hoogte blijven van al het royalty nieuws? Volg dan de Story Royalty Facebookpagina!Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je in voor de Story-nieuwsbrief.