Marco Borsato over Leontine, hun gezin en alles wat ze doorstonden

Op het 27ste album dat Marco Borsato inmiddels uitbrengt, is hij persoonlijker dan ooit. De vijftigjarige zanger bezingt zijn overleden vader, die een steeds belangrijkere rol in zijn leven speelt. Maar ook benoemt hij zijn liefde voor Leontine, met wie hij volgend jaar twintig jaar getrouwd is en zóveel meemaakte. ‘Ik ben nooit bang geweest dat mijn verliefdheid voor haar zou verdwijnen...

Thuis‘Dat is voor mij de plek waar ik op mijn gemak ben en geen masker op hoef. Waar ik geborgenheid voel en echt gezien word. Ik associeer dat met het gevoel van geluk. Leontine heeft daar een grote rol in. Zij zorgt dat het huis gezellig is en dat het gezin draait. Thuis is voor mij een deken van liefde en warmte. Wat ik fantastisch vind, is dat Leontine nu ook van het eten een feestje maakt. Eten is, zeker in Italiaanse gezinnen, belangrijk. Ze is een heel goede kokkin. Dat heeft ze zich de laatste jaren meester gemaakt. Terwijl ik vroeger als kok heb gewerkt, is zij nu degene die in de keuken de baas is. Ik vind het leuk om samen met haar te koken, maar ik houd me nu meer bezig met het voorbereidende werk. Zodra de pannen en potten op het vuur moeten, weet zij beter wat te doen dan ik. Dan neemt ze het over.’ 

18 jaar‘Dit lied gaat over de liefde. Als je elkaar lang kent, gebeurt het vaak dat het gevoel voor elkaar dooft of minder wordt. Leontine en ik zijn volgend jaar twintig jaar getrouwd en hebben veel meegemaakt. Maar we zijn nog even gek op elkaar als in het begin. Ik ben ook nog steeds verliefd op haar. Niet elke dag, want dat gevoel komt met golven. Maar het is nooit weg. Het gevoel zit hem ook in mijn bewondering voor Leontine. In het begin ben je knetterverliefd en vind je alles bijzonder. Toen ze de moeder van mijn kinderen werd, zag ik bij haar oerkrachten vrijkomen. En nog altijd knokt ze voor onze drie kinderen. En in de moeilijke tijden, ten tijde van mijn faillissement en mijn TIA, is ze onvoorwaardelijk achter mij blijven staan. Toen vocht ze ook voor mij. Dan komen er zoveel lagen van liefde bij. Dat vind ik heel mooi. Als ik 18 jaar zing, voel ik mijn liefde voor Leontine. Dan heb ik háár in mijn hoofd zitten. Ik ben ook nooit bang geweest dat de verliefdheid over zou gaan. Dat soort angsten ken ik niet. De enige angst die ik heb, is voor de dood. Daar kun je niets aan veranderen. Aan de rest, zoals de liefde, wel. Als je wilt dat mensen van je houden, moet je iemand zijn om van te houden. Wat je geeft, krijg je terug. Natuurlijk zijn er momenten dat je er de kracht niet voor hebt of dat het moeilijk is, maar als je voor elkaar vecht en laat zien dat je er bent, komt het goed. Ook als het financieel moeilijk is, kun je altijd aan elkaar laten zien: wat ik heb, deel ik met jou; wat er aan liefde is, deel ik met jou. Dat gesprek met je partner moet je de rest van je leven voeren.’

Lees het hele verhaal in Story. Editie 47 ligt nu in de winkel.