Jan Dulles ontvangt bijzonder aandenken aan overleden dochtertje

'Kijk nou toch eens wat een mooi cadeau we hebben gekregen,' laat Dulles weten op Instagram. De zanger en zijn vrouw lieten een gipsen afdruk maken van het handje en voetje van hun dochtertje. Dat voelde na haar overlijden wel heel vreemd, geeft hij toe. 'Maar nu we twee maanden later het resultaat in handen hebben zijn we toch blij dat we dit kunstwerkje aan de muur kunnen hangen. Een tastbare herinnering.'

Noodlot

Op 19 december sloeg het noodloot toe bij Jan Dulles en zijn vrouw Caroline Mol. Hun drie maanden oude dochtertje Donna overleed die ochtend plotseling. Jan vertelt in De Telegraaf over de zwarte dag waarop het mis ging. 'Achteraf zijn we erachter gekomen, dat Donna een scheurtje in haar middenrif heeft gehad. Dat hebben wij nooit geweten en ook niet kunnen ontdekken dat ze daar pijn of last van had,' vertelt Jan. Hij laat weten dat de kleine meid nooit wat mankeerde en altijd alleen maar lachte. 'Blijkbaar is dat echt van het één op het andere moment misgegaan. Op die vrijdagavond voor haar overlijden, was ze een beetje slap. Dan nog had je kunnen denken, ’Misschien is ze niet lekker’. Er was geen reden tot paniek, dus ook niet om de huisarts te bellen.'

Trauma

Hij vertelt verder: 'Die ochtend erna was het nog steeds hetzelfde. We zeiden wel tegen elkaar: ’Wat moeten we doen? Lekker laten liggen, ze trekt wel weer bij’.' De 3JS-zanger heeft zijn dochter die ochtend zelfs nog in bad gedaan. Maar daarna ging het mis. 'Toen ik haar daarna op de bank neerlegde, werd ze een beetje wit. Dat was voor ons een reden om de dokter te bellen. Ik heb hem mijn verhaal verteld en op het moment dat ik ophang, zag ik dat het helemaal mis ging met Donna. Ze was totaal niet meer zichzelf. Ik pakte haar vast en hield haar vast. Op dat moment is ze overleden in mijn armen. Dit is een trauma dat nooit meer weggaat. Vreselijk, echt vreselijk,' aldus Dulles.

Vrolijk meisje

De vrolijkheid van het meisje houdt Jan op de been. 'Ze was twee of drie dagen oud, toen ik Donna voor het eerst zag lachen. Dat is uitzonderlijk, dat komt normaal gesproken pas veel later bij een baby. Zij had dat gelijk al. Dat was de enige communicatie die ik eigenlijk met haar had. Een moeder is veel closer met een baby. Maar als ik een paar uur weg was geweest en weer terugkwam, dan werd ik begroet met die lach. En die lach bezorgde mij lamme benen. Daar werd ik gewoon verlegen van, alsof ik verzuurd werd. Die lach zal ik nooit meer vergeten…'

Beeld: Peter Smulders 

Wil je op de hoogte blijven van al het royalty nieuws? Volg dan de Story Royalty Facebookpagina!Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je in voor de Story-nieuwsbrief.