De Tokkies werden de meest verguisde familie van Nederland: ‘Hanna vliegt premier Rutte aan als ze hem tegenkomt!’

In Almere leiden Hanna Tokkie (59) en Gerrie Ruijmgaart (68) een teruggetrokken leven. Ooit waren ze beroemd, maar ook berucht, en alle media-aandacht deed hun naam destijds geen goed. Integendeel: Tokkie is synoniem geworden voor een asociaal persoon! Zo werd het ook opgenomen in de Dikke van Dale. Zelfs premier Mark Rutte gebruikte de term om een groep onbeschaafde mensen aan te duiden. Dat tot groot verdriet van het gezin. ‘Hanna vliegt die man aan als ze hem ooit tegenkomt,’ zegt Gerrie lachend over onze minister-president. ‘Dat ze onze naam gebruiken om asocialen te omschrijven vind ik heel erg. Kinderen met die naam hebben daar last van. Ze worden gepest op school en nageroepen. Als je mensen pakt op basis van hun achternaam dán ben je wat mij betreft een aso! Helaas kun je er weinig tegen doen. We hebben het wel geprobeerd met rechtszaken, maar dat kost veel geld en dat win je bijna niet.’ 

Samen in één huis

Hanna en Gerrie trouwen op 1 december 1980 en krijgen vijf kinderen. Zes jaar later strandt het huwelijk vanwege financiële problemen. Na een hulpkreet van moeder komt vader terug. Sindsdien wonen ze afwisselend samen of alleen. Gerrie vertelt: ‘Omdat ze de woning van Hanna renoveren, wonen wij nu weer even in één huis. Je moet eens weten hoe vaak we ruzie hebben omdat ze naar haar oude buurt wil.’ 

Gezondheidsproblemen 

De voormalig echtgenoten zijn beiden afhankelijk van zorg. Gerrie werd een paar jaar geleden getroffen door keelkanker. Sindsdien verloopt zijn ademhaling door een omleiding van de luchtpijp via een klein gaatje in zijn hals. ‘De kanker kon niet weggehaald worden met een operatie, daarom hebben ze mij bestraald. Twee maanden lang moest ik elke dag naar het ziekenhuis. Maar het ging niet over. Ik bleef problemen houden en was constant doodmoe. Uiteindelijk bleek dat er ook kanker op mijn stembanden zat. De enige oplossing was om die weg te halen.’ Gerrie verbaasde vriend en vijand: hij was sterker dan aanvankelijk werd gedacht. Door middel van een stembandprothese heeft hij opnieuw leren spreken. Om te kunnen praten moet Gerrie de cirkelvormige wond dichtdrukken met zijn vinger. ‘Ik was er net op tijd bij. Als ik een maand later was geweest, dan had de arts mij niet meer kunnen helpen. Ondanks alles ben ik nooit bang geweest. Waarom zou ik angstig zijn voor de dood? Wanneer het zover is merk je er niets van. Ik leef met de dag. De verwachting is dat ik op een gegeven moment een longontsteking krijg en dan is het klaar. Dat kan vandaag gebeuren, of over tien jaar. Ik zie het wel.’ Terwijl de pater familias over zijn talrijke avonturen in het medische circuit vertelt, trekt de vrouw des huizes zich terug in de slaapkamer. Hanna wordt geteisterd door hevige pijn. ‘Ze komt bijna niet meer buiten,’ legt Gerrie uit. ‘Onlangs hebben ze ontdekt dat ze reuma heeft. Daarna heeft ze injecties gekregen, maar het schijnt een aantal maanden te duren voordat die effect hebben. Meer kan de arts op dit moment niet doen. Voor haar is het ontzettend vervelend. Ze heeft veel meegemaakt. Al haar zussen zijn inmiddels overleden en ook bijna al haar broers zijn dood. Die mist ze enorm.’

Beeld: Peter Smulders | Door: Jeffrey Stevens

Lees het hele verhaal in Story. Dit artikel komt uit Story. Editie 06 ligt nu in de winkel of lees het artikel via Magazine.nl

Wil je op de hoogte blijven van al het royalty nieuws? Volg dan de Story Royalty Facebookpagina!Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je in voor de Story-nieuwsbrief.