Bijzondere bekentenis Danny de Munk: ‘Jenny en ik hebben een bijzondere afspraak...’

Zij gelooft in mij‘Mijn vrouw Jenny gelooft in mij en kent mij als geen ander. Ik luister naar alles wat ze zegt. Als ze meegaat naar een optreden of presentatie, zoek ik haar altijd op in het publiek. Ik wil dat oogcontact met haar hebben. Omdat ik weet dat zij ziet of het goed gaat. Ik heb nog weleens de neiging om hysterisch te worden. Ik ben en blijf natuurlijk een boefje. Maar ik moet daar op sommige momenten niet in doorslaan. Want ik wil beoordeeld worden op mijn kunnen. En als ik werk, dan moet ik serieus blijven. Als Jenny zegt dat ik rustig moet doen, dan doe ik dat. Jenny is mijn basis. Ik neem alles van haar aan. We hebben samen een bijzondere afspraak, die op mijn verzoek is gemaakt. Ik zie regelmatig artiesten voorbijkomen die misschien wel de leeftijd hebben dat ze moeten stoppen. Ik vind dat sommigen te lang doorgaan. Dan denk ik: kappen nou! Je hebt een mooie carrière gehad. Op een gegeven moment is het klaar. Dat moment wil ik voor zijn. Dat mensen ook zo tegen mij aankijken. Daarom heb ik Jenny laten beloven dat ze het aangeeft wanneer het niet meer kan. Dan stop ik direct.’ 

Bloed, Zweet en Tranen‘Dat slaat op Dance, Dance, Dance, het SBS6-programma waar ik eerder ‘nee’ tegen heb gezegd. Ze hadden gevraagd of ik met Jenny mee wilde doen. Ik verplaatste me in de kijker en zou het echt een zielig gezicht vinden als ik daar met mijn vrouw zou dansen. Ik word volgend jaar vijftig! Maar toen stelde John de Mol aan mij voor om met mijn dochter Bo te gaan dansen. Daar was ik direct enthousiast over, maar Bo wilde niet. Ze houdt er niet van om op de voorgrond te treden. Toen zei ik tegen haar: Het leven is er ook om mooie herinneringen te maken. En hoe mooi is het om deze beelden later aan je kinderen te tonen? Toen was ze om. Het was een geweldige ervaring. Voor mij heeft winnen nooit voorop gestaan. Ik kan niet dansen. Bo wel. Voor mij was de hoofdprijs dat ik dit samen met mijn dochter mocht doen. Al heeft het dus wel bloed, zweet en tranen gekost.’ 

De Vlieger‘Met dit lied had ik mijn eerste optreden in Amsterdam. Ik was acht en trad op in The Shorts of London en iedereen huilde. Ook mijn tante Truus, die met tissues over haar gezicht wreef. Ik dacht alleen maar: wat gebeurt hier?! Wellicht omdat ik klein van stuk was en dat liedje zong, raakte ik de mensen. Niemand kende mij nog, want het was vóór de film Ciske de Rat. De betekenis van het liedje is dat je een overleden dierbare nog iets wil vertellen. Ik heb dat niet. Met mijn overleden oma, de moeder van mijn moeder, had ik altijd een goede band. Ze woonde aan het IJ in Amsterdam en ik kwam graag bij haar. Ik was enorm verdrietig toen ze stierf, maar heb altijd alles tegen haar gezegd wat belangrijk voor ons was.’ 

Beeld: ANP

Lees het hele verhaal in Story. Editie 45 ligt nu in de winkel of lees het artikel via Tijdschrift.nl.

Wil je op de hoogte blijven van al het royalty nieuws? Volg dan de Story Royalty Facebookpagina!

Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je in voor de Story-nieuwsbrief.