Story logo

Belgische zangeres Mieke geconfronteerd met de vergankelijkheid: ‘Ik moet vandáág leven, want misschien is er geen morgen’

Het overlijden van haar ouders, het afscheid van haar eerste man, het wegvallen van haar ontdekker Pierre Kartner en de gruwelijke strijd die haar echtgenoot Marc voerde tegen corona doen zangeres Mieke (65) beseffen hoe fragiel het leven is. ‘Ik ben ook bang om dood te gaan. Niet voor mezelf, maar voor al wie achterblijft.’

Door Redactie
Zangeres Mieke

Amper 16 jaar was Mieke toen ze samen met Pierre Kartner de single Wat een prachtige dag opnam, nu 50 jaar geleden. Het was de start van een mooie carrière, met hits als Een kind zonder moeder en M’n beste vriendin: allemaal Kartner-liedjes. De hitschrijver overleed vorig jaar november. ‘Ik wist dat hij ziek was, maar was toch verrast door zijn dood,’ vertelt Mieke.

‘In september 2021 sprak ik hem voor het laatst. Hij belde me om te zeggen dat hij niet te gast kon zijn in mijn show Mieke & Friends. Oh meiske, ik heb pijn in m’n rug. Het gaat echt niet lukken. Maar ik wist ook dat Pierre niet thuisblijft voor een beetje rugpijn.’

Was Pierre een vaderfiguur voor jou?

‘Eerder een vriend. Hij heeft wel altijd goed voor mij gezorgd. Tussen m’n 16e en 18e verbleef ik vaak bij hem en z’n vrouw Annie in Breda. Zonder Pierre was ik misschien nooit beroepszangeres geworden. Eén nummer koester ik in het bijzonder: M’n engelbewaarder.’

Geloof je in een engelbewaarder?

‘Er is iemand die een hand boven m’n hoofd houdt. Misschien Hugo, mijn echtgenoot die in 1995 plots is gestorven. Hij was amper 42, onze zoon Bart nog maar 10. Dat was een zwaar kruis om te dragen, maar ik ben er niet aan onderdoor gegaan. Twee jaar later ben ik een relatie begonnen met m’n producer Marc De Coen. Marc is door het oog van de naald gekropen. Bleek dat hij covid had en dat z’n longen waren aangetast. Corona heeft ons leven ingrijpend veranderd. Maar ik blijf glimlachen, ook als het moeilijk gaat.’

Hoe is het eigenlijk met jouw gezondheid?

‘Het gaat. Moe soms, hè. Ik ben constant bezig. Ik zorg nu vooral voor Marc, zoals ik voor mijn moeder zorgde toen ze alzheimer had. Ik ben bang dat er een dag komt dat ik er niet meer voor hen kan zijn. Ik ben ook bang om dood te gaan. Niet voor mezelf, maar voor al wie achterblijft. Ik besef: ik moet vandáág leven, want misschien is er geen morgen.’

Lees het hele verhaal in Story. Editie 11 ligt nu in de winkel of lees het artikel via Lossebladen.nl.

Een proefnummer scoor je nu met 25% korting en zonder verzendkosten.   

Wat anderen nu lezen