50PLUS-politica Léonie Sazias denkt dat ze kanker kreeg door haar somberheid

Acht maanden terug werd er bij 50PLUS-politica Léonie Sazias (60) darmkanker geconstateerd. De dag voordat ze geopereerd werd, overleed ook nog haar schoonmoeder, en tot overmaat van ramp kreeg ze wekenlang een veel te zware chemokuur. Afgelopen week maakte Léonie haar rentree in de Tweede Kamer. Aan Story vertelt ze eerlijk en openhartig over alle ongemakken waarmee ze te kampen kreeg, en hoe alle ervaringen haar sterken in haar politieke missie voor goede zorg.

Voormalig omroepster en presentatrice 
Léonie Sazias ging na haar tv-carrière de lokale Hilversumse politiek in. Daarmee speelde ze zich in de kijker van ‘Den Haag’ waarna ze door de succesvolle seniorenpartij 50PLUS gevraagd werd Tweede Kamerlid te worden. Léonie werd zelfs meteen de nummer twee van de groeiende partij. Ze wordt op het Binnenhof, ondanks haar leeftijd, gezien als een talent dat de komende jaren nog veel van zich zal laten horen en zien. Dat terwijl ze het afgelopen voorjaar, middenin de verkiezingscampagne, te horen kreeg dat ze darmkanker had. Léonie ontvangt Story thuis in het Gooi, waar ze openhartig haar verhaal doet.Ik neem aan dat je wereld compleet instort na zo’n onheilstijding? ‘Dat kun je wel zeggen. Je hele leven staat van het een op het andere moment totaal op zijn kop. Onderzoeken, testen, scans, biopsies, operaties, chemo’s. Na de eerste schrik kwam ook de boosheid. Waarom ík? Waarom uitgerekend nu ik voor 50PLUS als nummer twee op de lijst voor de Tweede Kamerverkiezingen stond, die in maart gehouden zouden worden! Drie dagen later zou ik de verkiezingscampagne induiken. Mijn agenda was nokvol. Maanden had ik me voorbereid en geestelijk opgepompt om op campagne mensen te gaan overtuigen dat onze partij hun belangen het best kon verdedigen. Ik ontplofte bijna van de adrenaline. En dan krijg je een paar dagen voor het verkiezingscircus losbarst te horen dat je een tumor in je darmen hebt en je voorlopig maar even alles moet vergeten. Verschrikkelijk vond ik dat.’ Het lijkt wel alsof je het erger vond dat je niet het land in kon voor 50PLUS dan dat je een tumor had? ‘Mijn gezondheid komt natuurlijk op de eerste plaats. Maar ik steek niet onder stoelen of banken dat ik behoorlijk teleurgesteld was. Ik had me er zó op verheugd om in debatten met andere politici de degens te kruisen.’ Was dit de eerste keer dat je met zo’n ingrijpende ziekte te maken kreeg? ‘Ja. Op een verkoudheid of griep na had ik nog nooit echt grote lichamelijke klachten gehad. De waarheid gebiedt me wel te zeggen dat dit meer geluk is geweest dan mijn eigen verdienste. Ik ben een stresskip, ik rookte, ik dronk en wat eten betreft nam ik het ook niet zo nauw. Zolang het maar lekker was. En ik fiets en loop, maar verder deed ik weinig aan beweging.’Vind je, dat gezegd hebbende, dat je er zelf in negatieve zin aan bijgedragen hebt dat je ziek werd? ‘Natuurlijk begrijp ik dat er mensen zijn die denken: wat zit ze nou te piepen? Ze kende de gevaren van het roken, drinken en al die andere geneugten toch? Ik ben niet blind en heb me bij een enkeling wel eens verbeeld dat ik de eigen-schuld-dikke-bult-blik in de ogen zag. Dat mág ook. Iedereen moet vooral denken wat hij of zij wil. Maar ik ben ervan overtuigd dat ik geen kanker heb gekregen omdat ik rookte of van een glas wijn hield, maar doordat ik last heb van sombere buien.’ Sombere buien? ‘Ja. Begrijp me goed: ik wil geenszins het roken of drinken bagatelliseren, maar ik geloof heel erg in de connectie tussen geest en lichaam. Als die niet goed zit, kan dat gigantische gevolgen hebben voor je lichamelijke gezondheid. En in mijn geval zat het geestelijk niet goed.’Had je depressies? ‘De een noemt het depressie, de ander zwaarmoedigheid en ik heb er voor mezelf ooit het etiket van somberheid opgeplakt. Dat klinkt net even wat minder heftig. Daar heb ik heel mijn leven al last van. Het is echter niet zo dat ik constant loop te somberen – het gaat meer in golven. Ik kan er lang geen last van hebben en er dan plotseling weer door overvallen worden. Vooral als ik te veel hooi op mijn vork heb genomen kun je er donder op zeggen dat het misgaat. Mijn grootste valkuil is mijn gulzigheid. Of dat nou in de liefde is, mijn werk of mijn hobby’s: op halve kracht bestaat bij mij niet. Ik moet altijd in volle snelheid vooruit. En als je dan niet genoeg rust tussendoor neemt, gaat het op den duur dus mis.’

Lees het hele verhaal in Story. Editie 48 ligt nu in de winkel.