Showbizz

Roxeanne luistert niet meer naar adviezen over opvoeding

14:06 | 20.10.2018

Roxeanne Hazes liet via Instagram weten klaar te zijn met het luisteren naar iedereens adviezen over het opvoeden van kinderen. "Ik veranderde in een moeder die het gevoel had dat we iets verkeerd deden en graag bij de rest wilde horen. Dus ik deelde ook mijn zogenaamde kennis over baby’s. Doodvermoeiend. Dat wilde ik veranderen. Want holy shit, wat gaat de tijd snel", schrijft ze op Instagram.

Drie maanden

De kleine baby Fender is inmiddels zo'n drie maanden oud en zijn ouders zijn nog steeds dolgelukkig. Vandaag plaatste Roxeanne Hazes een mooi verhaal op haar Instagram over hun manier van opvoeden. Waar ze in het begin nog een moeder wilde worden die 'haar shit together had' en constant leuke kiekjes zou delen, luistert ze nu vooral naar haar gevoel en geniet ze van ieder moment. 

More content below the advertising

"Ik ontken niet dat het hebben van een baby pittig is en dat ik Erik nog steeds een high-five geef wanneer Fender wel makkelijk in slaap valt. Maar wat ik vooral doe: Genieten van elk moment met hem. Als hij liever in onze armen ligt, dan in zijn eigen bedje. So be it! Als hij eindeloos wil brabbelen met ons, terwijl ik denk: “Ik heb nog 10 minuten om mezelf een beetje te fatsoeneren...” So fucking be it! Truth is, deze momenten en fases krijg ik nooit meer terug. Dus wanneer hij moe is en het liefst in mijn armen ligt of één van onze gezichten tegen de zijne aan nodig heeft om in slaap te vallen. Ik omarm het!", schrijft de zangeres. 

 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 

Amper drie en een halve maand geleden kwamen Erik en ik na een supersnelle bevalling thuis met een maxi-cosi en baby. Ik weet nog dat ik perse een moeder wilde worden die haar shit together had. Zo’n moeder, die constant van die leuke kiekjes zou delen. Strak in mijn vel. Baby die er altijd flawless uitziet. Ik heb eindeloos gelezen over opvoeden, slapen, hoe het zogenaamd zou moeten. Zoveel adviezen gekregen. “Ja, maar mijn baby slaapt gewoon door.” “Valt hij echt alleen in slaap op je arm? Afleren!” Of “Ben jij niet blij om lekker te gaan werken?” Ik veranderde in een moeder die het gevoel had dat we iets verkeerd deden en graag bij de rest wilde horen. Dus ik deelde ook mijn zogenaamde kennis over baby’s. Doodvermoeiend. Dat wilde ik veranderen. Want holy shit, wat gaat de tijd snel. Mijn knop sloeg ineens om. Er was niet veel voor nodig, behalve een flinke dosis realiteit. Ik ontken niet dat het hebben van een baby pittig is en dat ik Erik nog steeds een high-five geef wanneer Fender wel makkelijk in slaap valt. Maar wat ik vooral doe: Genieten van elk moment met hem. Als hij liever in onze armen ligt, dan in zijn eigen bedje. So be it! Als hij eindeloos wil brabbelen met ons, terwijl ik denk: “Ik heb nog 10 minuten om mezelf een beetje te fatsoeneren...” So fucking be it! Truth is, deze momenten en fases krijg ik nooit meer terug. Dus wanneer hij moe is en het liefst in mijn armen ligt of één van onze gezichten tegen de zijne aan nodig heeft om in slaap te vallen. Ik omarm het! Hij heeft me nodig. En als je mij vraagt of ik blij ben om straks weer op tour te gaan? In alle eerlijkheid: Ik ga mijn zoon verschrikkelijk erg missen. Wetende dat ik hem ‘s nachts weer ga zien, laat mijn hart sneller kloppen. Ik ben geboren om mama te zijn. Die taak doe ik het allerliefst. Op mijn manier en niet uit een boekje. En liefste @erikzwennes, jij bent alles wat ik hoopte dat je zal zijn en meer. Als papa en als verloofde. Ik ben ontzettend trots op ons. Ik liet me inspireren voor dit stukje door @romyboomsma. Iemand die ik bewonder. Puur omdat zij, zij is. ❤️

Een bericht gedeeld door DOCHTER DRE (@roxeannehazes) op

 

Inspiratie

Roxeanne zegt dat ze dit stukje schreef dankzij de inspiratie van Romy Boomsma. Deze deelde gisteren namelijk een soortgelijke tekst: "Alle kinderen zijn anders, echt. Ze verwerken prikkels op een andere manier, gaan op een andere wijze om met verandering en kunnen dat nog niet goed onder woorden brengen, in het begin alleen door te huilen. Je kan niet forceren dat je een ‘makkelijk’ kind krijgt door het overal mee naartoe te nemen".

 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 

Lijkt me heerlijk als nieuwe ouders vooral het advies krijgen dat het heel goed is om op je eigen gevoel af te gaan. Dat het moederschap geen competitie is. Dat als ouders samen slapen met je baby of kind een hele fijne optie kan zijn. Dat borstvoeding geven op verzoek geen maximum aantal voedingen of vaste tijden betreft, en een nacht doorslapen niet leeftijdsgebonden is. Dat je niet lang en vaak genoeg kan dragen, en dat dit alles niet betekent dat je ‘slechte gewoontes’ aanleert. Dat het oké is om exact te doen wat jij goed acht. Dat je niets verkeerds doet als jouw kind afwijkt van wat ‘hoort’ en dat er geen standaard is die je hoeft te volgen, geen methode of tegenstrijdige adviezen die alleen maar onzeker maken. Denk hier aan de ‘oh mijn kind sliep op flesvoeding nachten door hoor, geef je nog stééds borstvoeding’. ‘Slaapt hij/zij nóg bij jullie op de kamer’ ‘Nou mijn kind....’ of ‘Vroeger...’. En dat allemaal als je voor je gevoel net pas een beetje begint te verwerken dat je nu dus moeder bent. Voor altijd. Met alle emoties, angsten en onzekerheid die daar al automatisch bij komen kijken. Support en positiviteit is dan zoveel fijner dan het gevoel bekritiseerd te worden. Alle kinderen zijn anders, echt. Ze verwerken prikkels op een andere manier, gaan op een andere wijze om met verandering en kunnen dat nog niet goed onder woorden brengen, in het begin alleen door te huilen. Je kan niet forceren dat je een ‘makkelijk’ kind krijgt door het overal mee naartoe te nemen. Dat hangt vanaf het begin af aan al van je baby af, als ouder kan je niets anders doen dan je eraan overgeven en zijn of haar behoeftes volgen. Waar ik merkte dat dit iets was waar ik me na de geboorte van Bobby af en toe tegen verzette, met alle gefrustreerde gevoelens die daarbij horen, vind ik het nu vanzelfsprekend. Ik voel aan alles hoe erg ik deze fase ooit zal gaan missen, als de nachten niet meer gevuld zijn met een baby die liever tussen ons in slaapt en een kwebbelend peutertje dat middenin de nacht vraagt of we een boekje komen lezen. Een kind kan zich onmogelijk té goed hechten, en voor we het weten dient zich weer een nieuwe fase aan en verlangen wij weer terug naar dit alles.

Een bericht gedeeld door Romy Boomsma 🌿 (@romyboomsma) op

Wil je op de hoogte blijven van al het royalty nieuws? Volg dan de Story Royalty Facebookpagina!

Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je in voor de Story-nieuwsbrief.

Beeld: Edwin Smulders

Ook interessant

Populair